De laatste zwangerschapsupdate is alweer even geleden, dit was namelijk de blog over week 15 t/m 18 met een kleine shoplog erbij. Mijn zwangerschap voelt als een soort rollercoaster met vlagen van misselijkheid en moeheid en een aantal pieken van energie en vrolijkheid. Helaas is het nog steeds de misselijkheid welke overheerst in mijn zwangerschap, daarnaast ben ik ook nog een aantal andere hordes tegengekomen afgelopen weken.
Zwangerschapsupdate: 20 Weken echo
Zwangerschapsupdate: De dagen voor de geplande 20 weken echo was ik weer enorm misselijk, en waarschijnlijk was dit natuurlijk een combinatie van de zenuwen. Zo een 20 weken echo is toch best belangrijk en je kunt ook te horen krijgen of er eventuele bijzonderheden te zien zijn. Omdat het een medische echo is, ga je er gewoon met een ander gevoel heen… De echo zou zo ongeveer 45 minuten duren en dat klinkt best lang maar uiteindelijk was het zo voorbij. Tijdens de echo is alles van top tot teen gecontroleerd en zijn er geen bijzonderheden gevonden. Wat een heerlijk gevoel is dat!
Zwangerschapsupdate: een bijkomende klacht…
Ik had gehoopt dat de misselijkheid na de 20 weken echo weer wat af zou nemen, omdat alles gewoon goed was. Helaas is elke ochtend nog steeds een verrassing voor mij. Zo hang ik de ene nacht om 4 uur s nachts boven de emmer, en slaap ik de andere nacht tot 10 uur uit. Hoe het nou precies komt, weet ik dus ook niet maar ik heb het maar een soort van ”geaccepteerd” dat dit gedurende mijn zwangerschap aanwezig zal blijven. Ik heb expres niks op internet gelezen over klachten tijdens een zwangerschap omdat ik het eigenlijk ook allemaal niet wil weten. Waar mijn verloskundige het wel over had gehad was een blaasontsteking.
Ik had al een aantal dagen wat last met plassen, zo plaste ik steeds kleinere beetjes en deed het soms ook wat pijn.
Uiteindelijk heb ik mijn urine ingeleverd en de volgende dag kreeg ik te horen dat ik geen blaasontsteking had. Wel werd mijn urine op een kweek gezet (wat standaard bij zwangere vrouwen gedaan wordt), de uitslag hiervan zou ca 5 werkdagen duren. Twee weken later kon ik zowat over de grond rollen van de pijn, ik had harde buiken en steken in mijn buik en had het gevoel dat ik al zou gaan bevallen. Uiteindelijk kwam de verloskundige s avonds nog langs, ik had gelukkig geen ontsluiting maar als het niet weg zou gaan moest ik weer bellen en dan naar het ziekenhuis gaan.
S nachts bedacht ik mij ineens ik heb eigenlijk nooit de uitslag van die kweek gekregen van de huisarts.
De volgende dag heb ik dus gelijk de huisarts gebeld bleek dat mijn urine verontreinigd was en dat er al ruim een week een antibiotica kuur voor mij klaarlag. De assistente vertelde mij dat ik zelf had moeten bellen, maar de verloskundige vond ook dat de huisarts de uitslag had moeten doorgeven. Vooral gezien de zwangerschaps dementie (ja het bestaat echt!) Dezelfde dag heb ik dus het kuurtje opgehaald en na 2 dagen bleek het scherpe randje er een beetje af te zijn. Ik heb netjes de kuur van 4 capsules per dag 1 week lang afgemaakt en had gehoopt dat het hiermee klaar zou zijn.
Oma verrassen met een pretecho
In mijn vorige zwangerschapsupdate vertelde ik dat mijn oma helaas niet mee kon naar de geslachtsecho. Omdat mijn oma nog steeds erg ziek is wilde ik haar nog wel graag meenemen naar zo een echo dus besloten wij met 25 weken een pretecho te doen in 2D en wanneer mogelijk ook 3D en 4D. Wij hebben oma er stiekem een beetje ingeluisd omdat we alleen verteld hadden dat we wat leuks gingen doen. Wel moest ik eerst even bloed prikken en de goedgelovige oma had nog steeds niet door dat wij in de wachtkamer van de echoscopist zaten. Uiteindelijk kreeg oma het pas door toen ik op een tafel ging liggen met een ontblote buik. Tissues geblazen dus!
Met de echo hebben wij weer prachtige dingen gezien. Zo was ze lekker aan het zwaaien, drinken, gapen en zelfs aan het duimen. Naast een aantal mooie echo foto’s hebben wij ook de beelden op dvd meegekregen en deze thuis met familie nog twee keer nagekeken.
Zwangerschapsupdate: Blaasontsteking deel II
Een aantal dagen nadat ik klaar was met de antibiotica kuur heb ik mijn urine nog eens ingeleverd, hier kwam de volgende dag gelijk uit dat ik nog steeds of weer een blaasontsteking had. Er lag weer een kuur voor mij klaar en ook moest mijn urine nog een keer op kweek naar het ziekenhuis. Dit keer heb ik duidelijk opgeschreven om te bellen voor de uitslag. Maar ineens had ik een gemiste oproep van de huisarts. Ik kreeg de arts zelf niet meer te pakken maar de assistente vertelde mij dat er een brief klaar lag voor de verloskundige omdat er streptokokken B waren aangetroffen in mijn urine. Dit zou in houden dat ik verplicht in het ziekenhuis moest bevallen met een aantal antibiotica infusen. De rest van de informatie zou ik van de verloskundige krijgen.
Dit nieuws kregen wij dus op vrijdag waarop wij het weekend in zouden gaan en daarna nog eens oud & nieuw.
Voordat wij dus bij de verloskundige terecht konden zouden wij een week verder zijn. Ondanks dat ik er een hekel aan heb en ook op school heb geleerd dat patiënten nooit maar dan ook nooit mogen gaan googlen, hebben wij dit dus gedaan. Ja daar lees je gelijk de verschrikkelijkste dingen en levensgevaarlijke situaties. Ik kon niet geloven dat ik naast de al zware zwangerschap ook nog eens dit moest doorgaan en heb de rest van de dag alleen maar lopen huilen. Mijn man wilde geen week wachten voor informatie en zo hebben wij nog even kort de huisarts kunnen spreken voor een geruststelling, want hoe wil je met zulk nieuws nog even goed het oud & nieuw vrolijk ingaan!
In de volgende blog zal ik meer vertellen over wat dit in gaat houden voor mij, de bevalling en de baby!
Ben jij bekend met het GBS virus?
