De laatste zwangerschapsupdate is alweer van eind februari waarin ik schreef over week 25 t/m week 30. Hierna heb ik geen zwangerschapsupdate of andere blogs meer geschreven omdat mijn misselijkheid weer heel erg op kwam spelen. Ook ben ik meerdere malen in het ziekenhuis opgenomen geweest vanwege andere bijgekomen klachten.
Zwangerschapsupdate week 30 t/m week 36
Deze zwangerschapsupdate bevat de details over mijn laatste loodjes!! Eerlijk gezegd zijn deze weken misschien nog wel het snelst voor mij gegaan. Vanwege de indaling van de baby kreeg ik erg veel last met lopen, omdat we toch nog hebben mogen genieten van een aantal heerlijke zonnestralen kreeg ik via de verzekering van de thuiszorgwinkel een rolstoel thuisbezorgd om te lenen. Mijn man was zo lief om zich op te offeren en mij rond te rijden door de buurt en door de stad.
Op deze manier kon ik toch nog fijn buiten komen zonder teveel last te hebben van de pijn of de misselijkheid. Daarin tegen zijn er dan toch nog van die momenten dat je je schaamt om in die rolstoel te zitten. Wanneer een kindje bijvoorbeeld vraagt wat je hebt, en de moeder je raar aan staat te kijken als je zegt dat het vanwege zwangerschapsklachten is. Goed, dat blijkt dan maar weer hoe elke zwangerschap van mekaar kan verschillen, want ik ben niet voor een joyride in de rolstoel gaan zitten.
Ondanks de zwangerschapsklachten heb ik toch nog wel van deze weken kunnen genieten. Ik voelde de baby meer dan goed, en de verdere controles waren ook altijd goed. Uiteindelijk weet je allemaal waarvoor je het doet, en ik kon dan ook niet wachten om dat kleine meisje te gaan ontmoeten. Uiteindelijk was mijn laatste controle bij de verloskundige, vanaf week 36 zou ik voortaan in het ziekenhuis mijn afspraken hebben in verband met de GBS.
Week 36 t/m 39
Mijn eerste controle in het ziekenhuis bij de klinische verloskundige was zoals alle voorgaande controles prima in orde. Kort na deze afspraak kreeg ik ineens erg veel last van harde buiken die continue kwamen of aanhielden. Na lang twijfelen heb ik uiteindelijk het ziekenhuis maar toch opgebeld om even navraag te doen. Na overleg met de gynaecoloog bleek dat ik langs moest komen. Mijn man is dus vanuit zijn werk komen snellen waar ik inmiddels aan de CTG scan zat. Je zal maar net zien dat op dat moment de harde buiken wel weer mee vielen en er dus vrij weinig activiteit gemeten werd.
Na de CTG kwam ik weer bij de klinische verloskundige voor verdere controles. Er werd bloed en urine afgenomen en een aantal andere onderzoeken gedaan. Mijn baarmoedermond was al licht verweekt en de baby was goed ingedaald. Even dacht de verloskundige met een inwendige echo dat ze tegen het hoofdje aankwam, wat onwijs schrikken was want ik dacht natuurlijk gelijk dat ik al aan het bevallen was (wat ik pijntechnisch dan super had gevonden). Gelukkig bleek het vals alarm!
Nieuwe klachten
Niet veel later kreeg ik enorm last van hoofdpijn, last van mijn voeten welke weleens paars aanliepen en vooral onwijze jeuk over mijn hele lichaam heen. Vanwege verdenking op zwangerschapsvergiftiging moest ik weer naar het ziekenhuis toe komen hier werd weer urine en bloed afgenomen. Mijn bloed was allemaal in orde, mijn bloeddruk bleek enorm verhoogd te zijn en na een week wachten op de uitslag bleken mijn galzuren lichtjes verhoogd te zijn. Vanwege deze klachten werd ik wat strenger in de gaten gehouden.
Ik was nu bijna elke dag in het ziekenhuis aan de CTG en ook elke dag had ik de bloedonderzoeken. Nadat alles weer goed bleek te zijn mocht ik dan na een paar uur weer naar huis. Uiteindelijk kwam de klinisch verloskundige ermee dat het misschien een goed idee zou zijn om in te leiden maar dat doen ze liever pas vanaf week 39 en ik zat nog in week 38.
Wel of niet inleiden?
Er werd een afspraak ingepland om over het inleiden te praten. Toevallig die twee dagen voor het gesprek voelde ik mij weer helemaal goed en de klachten bleken weg te zijn. Hierdoor werd op de afspraak het inleiden eigenlijk weer wat weggewuifd, want dan wacht iedereen toch liever de natuurlijke bevalling af. Een dag na het gesprek was het weer raak. Ik bleek op de controle weer een te hoge bloeddruk te hebben en werd ik weer opgenomen.
Het onderwerp inleiden werd nu toch weer een verhaal. Ik kreeg twee slaaptabletten mee om even goed te kunnen slapen. Deze heb ik uiteindelijk nooit genomen omdat ik er niet zo een fan van ben, zeker niet tijdens mijn zwangerschap. Op de volgende controle zou nu definitief bepaald worden wat er zou gebeuren, inleiden of afwachten. In de volgende zwangerschapsupdate vertel ik mijn bevallingsverhaal. En of het uiteindelijk een inleiding of een natuurlijke bevalling is geworden.
